ÇOCUĞUMUZ SÜREKLİ YANIMIZDA YATMAK İSTİYOR

Bebeğiniz doğduktan sonraki ilk yıllarında henüz çok küçük olduğundan anne-baba ile aynı odada uyumalıdır. Bu durum hem fizyolojik hem de psikolojik olarak bebeğe fayda sağlamakla birlikte, buna özellikle annenin de ihtiyacı vardır. Bu dönemde anne sıcaklığının hissedilmesi, ten teması, emzirme gibi durumlar bebekte güven duygusunun oluşması açısından son derece önemlidir. Ancak özellikle 2 yaşından sonra çocuğun yavaş yavaş tek başına yatmaya alışması gerekir. Çünkü anne-baba ile beraber yatma süresinin uzaması, çocuğun özgüven becerilerinin gelişimini engeller. Bu yüzden önce çocuğun yatağının ayrılması, sonra da odasının ayrılması doğru olacaktır.
 
"Emme dönemi biten çocuklar, anne yanından kademeli bir şekilde ayrılmalıdır."

Çocuk ayrı yatmak istemese de anne-baba taviz vermeden çocuğun yatağını ayrılmalıdır. Bu ayrılık çocuğa zor gelebilir ve çeşitli davranış problemlerini de ortaya çıkarabilir. Bu yüzden sert ve katı kurallar uygulanmamalı ancak bu davranışın kazanılması hususundaki kararlılık çocuğa hissettirilmelidir. Çocuğun ailesi ile birlikte yatmasının uygun olmadığı, gelişiminin daha sağlıklı olması için ayrı yatakta yatması gerektiği çocuğa anlatılmalıdır.

Çocuğun yalnız kalmaktan korktuğu durumlarda anne veya baba çocuğu uyumadan önce yatağa götürmelidir. Onunla konuşarak ya da çeşitli hikayeler anlatarak çocuğun sakinleşmesi ve ortama uyum sağlaması kolaylaştırılmalıdır. Çünkü ayrı yatmak çocukta aşırı korku veya uykuda kabus görme gibi durumlara neden olabilir. Bu yüzden çocuğun isteği doğrultusunda odasının kapısı açık tutulmalı ve odanın karanlık olmaması sağlanmalıdır.

Bir çocuğun hayal dünyasının en güçlü olduğu 5 yaş dönemidir. Bu dönem gece korkularının en çok arttığı ve çocuğun yalnızlıktan en çok şikayet ettiği dönemdir. Ruh sağlığına zarar verecek, korku durumları yaratacak bilgisayar oyunları oynayan ve TV programlarını izleyen çocuklarda, anne-baba ile yatma istediği görülebilir. Ayrıca gün içerisinde yaşadığı olumsuz durumlarda gece korkusu yaratabilir. Bu gerginlik ve kaygı artışı akşam olunca korkulara yol açarak çocuğun yalnız uyuma davranışını olumsuz yönde etkileyebilir.

Öneriler:
  • Çocuğa 2- 2,5 yaşları arasında kendi yatağında yatma alışkanlığı kazandırılmalıdır.
  • Çocuğunuzun beraber uyuma isteği bu yaşlardan sonra da devam ediyorsa, uzmandan destek alınmalıdır.
  • Anne-babalar, çocuk uykuya daldığında yanından ayrılmalıdır.
  • Çocuğun gece annenin yanına gelmesi durumunda, kendi yatağına götürülüp uyutma işlemi aynen tekrarlanmalıdır.
  • Çocuğa uyku alışkanlığı kazandırmak için baskı yapılmamalıdır.
  • Çocuğunuzun uyku zamanı geldiğinde bu durum ona hatırlatılmalı, tutarlı davranışlar sergilenerek, ona karşı anlayışlı olunmalıdır.
  • Çocuk için belirli bir yatma zamanı belirlenmelidir.
  • Çocuğunuzun yaşı ilerledikçe uyku saatleri de değişebilir. Bu durumda gündüz uykuları azaltılarak gece uykuları daha geç saatlere alınmalıdır.
  • Yatma saatinin yaklaştığı çocuğa hatırlatılmalıdır.
  • Yatmanın aynı zamanda bir dinlenme olduğu çocuğa anlatılmalıdır.
  • Çocuklarla yatakta sohbet edilebilir. Bu uykuyu çocuk için daha eğlenceli hale getirebilir. Hatta bu durum çocuğun korkularının azalarak güven duygusunun artmasını ve onun kendini daha huzurlu hissetmesini sağlayabilir.
  • Çocuğunuzun yalnız uyumaktan korkma, anne-baba yanından ayrılmaktan zorlanma, gece korkuları gibi sorunları varsa bir uzmandan destek almanız gelişimi açısından önemlidir.
Taşınma, doğal afet gibi normal rutinin dışındaki bir durumda çocuğun anne-baba ile yatmasına geçici olarak izin verilebilir. Bu tür durumlarda bu sürecin geçici olduğu, asıl yerinin kendi odası ve yatağı olduğu çocuğa anlatılmalıdır.